کد مطلب:150281 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
خوش بینی بی جا و یاس پایدار
خوش بینی به روش و نهضت حسین علیه السلام یك واقع شناسی عمیق است كه همواره جواب می دهد ولی امید به نتیجه رسیدن حاكمیت معاویه ای و یزید یك خوش بینی كودكانه ی «اكنون زده» است و حكمت حسینی توان ارائه چنین نكته ای را دارد تا ما یك خوش بینی بی جا ناگهان با یك یأس پایدار روبرو نشویم.
چرا انقلاب اسلامی ایران نتیجه داد؟ مگر شاه فكر نكرد حركت امام خمینی (ره) در سال 41 با جوی كه ضد امام ساختند تمام است؟ ولی اشتباه كرد بعد كه دید حركت امام تمام نشد شروع به سركوب كردن نمود. و به دنبال آن جریان 15 خرداد 42 به وجود آمد، و پس از آن در سال 43 امام را تبعید كرد و فكر كرد انقلاب تمام است، پس از آن یك مرتبه در سال 56 در مقابله با تجلیل مردم از رحلت حاج آقا مصطفی مقاله «رشیدی مطلق» را در رابطه با توهین به امام نوشت. و آن چنان مردم
مقابله كردند كه شاه شوكه شد، چرا كه قبلا فكر می كرد انقلاب تمام شده است ولی متوجه شد كه یك ملت به این سید - امام خمینی (ره) وفا دارند و یك مرتبه كشور منفجر شد، دستور داد كه مردم را بكشید لذا خودش نابود شد، آیا می شود كه نهضت حسین علیه السلام موفق نشود؟ اگر كسی معنی نهضت و روش حسین علیه السلام را فهمید، محال است كه به نتیجه نرسد، البته بصیرت حسینی لازم است تا موفقیت روش حسینی را ببینیم و گرنه یك آدم ساده هم می گوید امام را كه تبعید كردند، كار تمام شد پس ای حزب الهی ها پی كارتان بروید ولی مسئله چیز دیگری است. بنابراین از این جمله به آسانی نگذرید كه خوش بینی به روش و نهضت حسیت علیه السلام یك واقع شناسی عمیق است كه همواره نتیجه می دهند ولی امید به نتیجه رسیدن حاكمیت معاویه ای و یزیدی یك خوش بینی كودكانه «اكنون زده» است. كسانی مثل رضاخان و پسرش و حسن البكر و صدام را دیدید كه با خوش بینی كودكانه گفتند. ما موفق شدیم و حكمت حسینی توان ارائه چنین نكته ای را دارد تا در چنین شرایطی فریفته نشویم و با یك خوش بینی بی جا ناگهان با یك یأس پایدار روبرو نگردیم.
نكته ای كه شایسته است عزیزان روی آن دقت كنند این است كه متوجه باشند كه شاید نود درصد مردم دنیا، امروز در یأس زندگی می كنند و شاید اگر خود شما در جان خودتان خوب دقت كنید می بینید كه گاهی اوقات در یك یأس به سر می برید و تحرك زندگی با یك نشاط برای رسیدن به نتایج متعالی در ما وجود ندارد. نهضت حسینی می گوید كه اگر من را بشناسی، با یك یأس پایدار روبرو نخواهی شد. چقدر بصیرت هستند كسانی كه خوش بین نیستند به آن چه كه باید خوش بین نباشند، و امیدوارند به آنچه باید امیدوار باشند. دو نكته را در نظر داشته باشید، اول این كه چقدر عاقلانه است كه آدم متوجه باشد كه راه غیر حسین علیه السلام هیچ وقت و به هیچ وجه نتیجه نمی دهد و دوم این كه راهی كه بتوان از آن نتیجه گرفت وجود دارد، این نكته ای است كه دنیا در فهم آن مشكل دارد، شما به كتاب های «علوم اجتماعی دنیا» نگاهی بیندازید، همه دم از ناامیدی می زنند به این جمله دقت كنید كه می گوید: «حالا كه هیچ راه دیگر وجود ندارد، پس باید همین را كه هست بپذیریم» این خیلی بد
است مثل این است كه بگوییم حالا كه هیچ غذایی وجود ندارد باید این غذای گندیده را بخورم!! آقاجان مریض می شوی، مسموم می شوی، می گوید: راه دیگری نیست، شما هم اگر به حسین علیه السلام متصل نبودید همین طور بودید، حكمت حسینی می گوید: راه دیگری هم هست.
چرا انقلاب اسلامی ایران نتیجه داد؟ مگر شاه فكر نكرد حركت امام خمینی (ره) در سال 41 با جوی كه ضد امام ساختند تمام است؟ ولی اشتباه كرد بعد كه دید حركت امام تمام نشد شروع به سركوب كردن نمود. و به دنبال آن جریان 15 خرداد 42 به وجود آمد، و پس از آن در سال 43 امام را تبعید كرد و فكر كرد انقلاب تمام است، پس از آن یك مرتبه در سال 56 در مقابله با تجلیل مردم از رحلت حاج آقا مصطفی مقاله «رشیدی مطلق» را در رابطه با توهین به امام نوشت. و آن چنان مردم
مقابله كردند كه شاه شوكه شد، چرا كه قبلا فكر می كرد انقلاب تمام شده است ولی متوجه شد كه یك ملت به این سید - امام خمینی (ره) وفا دارند و یك مرتبه كشور منفجر شد، دستور داد كه مردم را بكشید لذا خودش نابود شد، آیا می شود كه نهضت حسین علیه السلام موفق نشود؟ اگر كسی معنی نهضت و روش حسین علیه السلام را فهمید، محال است كه به نتیجه نرسد، البته بصیرت حسینی لازم است تا موفقیت روش حسینی را ببینیم و گرنه یك آدم ساده هم می گوید امام را كه تبعید كردند، كار تمام شد پس ای حزب الهی ها پی كارتان بروید ولی مسئله چیز دیگری است. بنابراین از این جمله به آسانی نگذرید كه خوش بینی به روش و نهضت حسیت علیه السلام یك واقع شناسی عمیق است كه همواره نتیجه می دهند ولی امید به نتیجه رسیدن حاكمیت معاویه ای و یزیدی یك خوش بینی كودكانه «اكنون زده» است. كسانی مثل رضاخان و پسرش و حسن البكر و صدام را دیدید كه با خوش بینی كودكانه گفتند. ما موفق شدیم و حكمت حسینی توان ارائه چنین نكته ای را دارد تا در چنین شرایطی فریفته نشویم و با یك خوش بینی بی جا ناگهان با یك یأس پایدار روبرو نگردیم.
نكته ای كه شایسته است عزیزان روی آن دقت كنند این است كه متوجه باشند كه شاید نود درصد مردم دنیا، امروز در یأس زندگی می كنند و شاید اگر خود شما در جان خودتان خوب دقت كنید می بینید كه گاهی اوقات در یك یأس به سر می برید و تحرك زندگی با یك نشاط برای رسیدن به نتایج متعالی در ما وجود ندارد. نهضت حسینی می گوید كه اگر من را بشناسی، با یك یأس پایدار روبرو نخواهی شد. چقدر بصیرت هستند كسانی كه خوش بین نیستند به آن چه كه باید خوش بین نباشند، و امیدوارند به آنچه باید امیدوار باشند. دو نكته را در نظر داشته باشید، اول این كه چقدر عاقلانه است كه آدم متوجه باشد كه راه غیر حسین علیه السلام هیچ وقت و به هیچ وجه نتیجه نمی دهد و دوم این كه راهی كه بتوان از آن نتیجه گرفت وجود دارد، این نكته ای است كه دنیا در فهم آن مشكل دارد، شما به كتاب های «علوم اجتماعی دنیا» نگاهی بیندازید، همه دم از ناامیدی می زنند به این جمله دقت كنید كه می گوید: «حالا كه هیچ راه دیگر وجود ندارد، پس باید همین را كه هست بپذیریم» این خیلی بد
است مثل این است كه بگوییم حالا كه هیچ غذایی وجود ندارد باید این غذای گندیده را بخورم!! آقاجان مریض می شوی، مسموم می شوی، می گوید: راه دیگری نیست، شما هم اگر به حسین علیه السلام متصل نبودید همین طور بودید، حكمت حسینی می گوید: راه دیگری هم هست.